چشمه گیلاس در حدود 48 کیلومتری شمال غربی مشهد قرار دارد. چشمه گیلاس که با نام چشمه گلسب در متون تاریخی از آن یاد می شود یاد‌آور مرگ یزدگرد است که گفته می‌شود روزی یزدگرد ملقب به بزه کار، پدر بهرام گور در کنار همین چشمه از اسب لگد می‌خورد و می‌میرد که شاید کلمه گلسب با این داستان بی پیوند نباشد. این چشمه به علت قرار گرفتن در موقعیت خاص جغرافیایی، همیشه آب دارد و به دلیل قرار گرفتن در محل اختلاف سطح دو جلگه توس و مشهد و وضع خاص ارتفاعات نزدیک آن، از آب فراوانی بهره مند می شود. عمق استخر چشمه 4 تا 5 متر و ارتفاع آن از سطح دریا هزار و ده متر است.
آب چشمه گیلاس همان آبی است که از میانه شهر مشهد می‌گذرد و اولین بار به همت امیر علیشیر نوائی برای گذراندن آن از مشهد اقدام شده است و طرح نیمه تمام او به دست شاه عباس صفوی انجام پذیرفته است و اکنون همین آب به نام نهر خیابان (خیابان، نام ده بزرگی است که مزرعه آن از این آب مشروب می‌شود) از قلب شهر مشهد می‌گذرد.
اکنون آب چشمه گیلاس در مشهد جاری نیست اما شهرت تاریخی و دیرینه آن هنوز نام خوش و سابقه این چشمه تاریخی را در خاطره های مردم توس و مشهد حفظ کرده است.
